Czytanie I: Iz 61,1-3a.6a.8b-9;
Psalm: Ps 89,21-22.25.27;
Czytanie II: Ap 1,4-8;
Antyfona: Iz 61,1;
Ewangelia: Łk 4,16-21;
Liturgia Wieczerzy Pańskiej
Czytanie I: Wj 12,1-8.11-14;
Psalm: Ps 116,12-13.15-18;
Czytanie II: 1 Kor 11,23-26;
Antyfona: J 13,34;
Ewangelia: J 13,1-15
Pozwolę sobie skomentować nie tyle czytania, co sens obu tych mszy. Mszy odprawianych w dość nietypowy sposób. Pierwsza z nich odbywa się w katedrze, przewodniczy jej biskup, a wraz z nim mszę współcelebrują niemal wszyscy kapłani. Co więcej w czasie tej mszy konsekruje się święte oleje, służące w czasie sakramentów w każdej parafii. Ta msza jakby świadczy o jedności całego chrześcijaństwa. Kapłani wspólnie modlą się ze swoim biskupem, odnawiają swoje przyrzeczenia i później wracają do swoich parafii, aby dalej służyć Bogu. Na tej mszy święcone są również oleje sakramentalne. Dla mnie jest to jakby znak jedności wszystkich wierzących, wszystkich przyjmujących sakramenty. Znaczenie tej Mszy świętej jest więc jedność całego Kościoła w wyznawaniu Boga Wszechmogącego.
Zupełnie inny obraz niesie za sobą wieczorna msza, zwana Liturgią Wieczerzy Pańskiej. W niej najważniejsza jest łączność wszystkich Eucharystii, począwszy od pierwszej odprawianej przez samego Jezusa, aż do współczesnych Eucharystii i to zarówno tych odprawianych w uroczysty sposób, jak i tych, które kapłan odprawia dla jednej osoby, czy wręcz często prywatnie w dniu powszednim. Tą właśnie mszą rozpoczyna się Triduum Paschalne. Wsłuchajmy się dokładnie w słowa tej liturgii, a po niej w wyobraźni sięgnijmy do czasów, gdy apostołowie uczestniczyli w pierwszej Eucharystii. Zróbmy to patrząc na słowa Ewangelii, opisującej obmycie nóg, patrzmy też na słowa drugiego czytania wspominające łaski płynące ze spożywania Ciała i Krwi Chrystusa.
Na końcu przyjmijmy nowe przymierze, o którym wspominać będziemy dopiero w czasie Liturgii Męki Pańskiej, ale o tym dopiero jutro.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz